3 maanden in de states

Het is na een lange tijd eindelijk weer tijd voor een update.
De afgelopen tijd heb ik het ontzettend druk gehad, lange schooldagen en helaas heb ik heel veel hoofdpijn gehad. De afgelopen weken heb ik elke dag veel pijn gehad. Dinsdag zijn we naar de dokter geweest en gelukkig weten we nu waar het vandaan komt. Het komt vanuit mijn nek, omdat ik de hele dag voorover in mijn boeken zit geeft dat problemen met mijn nek, wat voor hoofdpijn zorgt.
Ik heb nek oefeningen gekregen en hopelijk gaat het snel beter.

De eerste paar weken in Amerika heb ik het best moeilijk gehad dat het hele jaar zo anders is dan ik had verwacht. Toen ik me inschreef voor mijn uitwisselingsjaar verwachte ik ergens in een leuke staat terecht te komen. Begrijp me niet verkeerd, maar South Dakota is niet echt the place to be, er is hier namelijk bijna niks. Ik verwachte een grote school met veel fun vakken en het was best een teleurstelling toen ik op een kleine school terecht kwam. Het gebouw is absoluut niet zo fancy als je in films ziet. Ik verwachte dat het heel makkelijk zou gaan om vrienden te maken, helaas viel dat best tegen.

Na een aantal weken lijkt mijn blik ineens verandert en zie ik het een stuk positiever. De staat South-Dakota is niet een staat waar je snel naar op reis zou gaan. Alles is vlak en er wonen bijna geen mensen. Eigenlijk heeft het best wel wat bijzonders dat ik hier ben trecht gekomen. Het is echt de mid west, met cowboys, graanvelden en mais. Niet geheel onbelangrijk de winters zijn hier koud. Dan heb ik het niet over onze kou in Nederland, maar echte kou. Iedereen lacht me hier uit als ik ze vertel over onze sneeuwval in Nederand. Onze extreme sneeuwval is hier een laagje stof op de grond. Als ik ze vertel dat het koudste wat ik ooit heb meegemaakt -20 is dan vertellen ze me dat ze zich behoorlijk sorry voor mij voelen want dat is hier de dagelijkse temperatuur. Ach zie het positief, als ik terug kom ga ik onze ‘warme’ winters in Nederland extra waarderen.
Mijn school is klein, heel klein 200 leerlingen van pre-school tot 12th grade, dat betekend 14 jaarlagen in een school. Het is leuk om te zien hoe iedereen elkaar kent, groot en klein.
Regelmatig komen er kinderen op mij af en dan krijg ik de vraag ben jij de nieuwe leerling? Zelfs nu ik al bijna 6 weken hier naar school ga.
Ik krijg nog steeds leuke vragen en veel mensen denken dat Amsterdam een land apart is. ‘’Where are you from?’’
‘’The Netherlands.’’
‘’Awsome.’’
‘’Have you heard about that?’’
“’No’’
“Do you know Amsterdam?’’
“Yes ofcours’’
‘’That is our capital city.’’
‘’O really?’’
Afgelopen week vroeg iemand mij of Nederland in Duitsland is, eh nee.
Toch heb ik ook een tegenovergesteld gesprek gehad wat ik echt ontzettend leuk vond! Ik was aan het praten met een meisje en zij vertelde dat ze het leuk vond aan Nederland dat wij bruggen over de snelweg hebben voor de dieren. Ja! Die hebben wij op de Veluwe stikt het daar van.
Toen liet ze me ook nog eens een foto op haar ipad zien, iets wat zij helemaal geweldig en indrukwekkend vond.
Je gelooft het of niet, zij showde mij een luchtfoto van het viaduct bij Harderwijk! Ik viel van mijn stoel van verbazing en zij ook omdat ik haar vertelde dar ik daar regelmatig onderdoor fiets.

Ook de uitspraak van mijn naam zorgt voor hilarische momenten, Merel is nogal moeilijk. De meeste mensen noemen me Meryl (zoals Meryl streep), zo heb ik ook een aantal keren Murl (ja Ilse zo noemen sommige mensen me echt) en ook komt Medrol regelmatig voorbij. De leukste versie die ik tot nu toe heb gehoord is die van het zoontje van mijn Volleybal coach die noemt mij namelijk Murphy. Je kan begrijpen dat ik meteen in de lach schoot toen ik dat hoorde.

Mijn school is misschien niet heel groot maar wel typisch Amerikaans, sport is een big issue, overal drink fonteintjes, tafels waar de stoel aan vast zit, Amerikaanse schoolbussen en de amerikaanse schoollunch die op een dienblad wordt gekwakt. De lunch is meestal niet echt een groot success, maar het is te eten.

Ik ben vandaag precies 3 maanden in Amerika en het voelt als een gekke droom. Regelmatig heb ik het gevoel dat iedereen me voor de gek houd en dat ze allemaal gewoon Nederlands kunnen spreken.
Soms denk ik als ik nu gewoon in het Nederlands verder ga dan begrijpen ze me heus wel. Daar is natuurlijk niks van waar.
Het leven is hier zo anders maar ik vermaak me wel. De dagen zijn lang en meestal ben ik halverwege de dag al doodmoe. Dat ik niet de enige ben is duidelijk want dinsdag mocht een van mijn klasgenoten een middagdutje doen tijdens advisery. Ze lag dan ook midden in de klas op de grond te slapen haha..

Het is raar om te beseffen dat ik alle lieve mensen thuis al 3 maanden niet heb gezien. Het voelt alsof ik gisteren nog bij jullie was en morgen alweer terug kom.
Er zijn momenten dat ik jullie allemaal mis maar echt heimwee heb ik niet gehad. Nederland zelf mis ik niet echt want het Amerikaanse leven vind ik zo leuk. Het liefst haal ik jullie hier allemaal naar toe! (Kunnen jullie dan ook de zon meenemen?)

De eerste 3 maanden zijn voorbij gevlogen en ik hoop dat ik van de volgende 7 intens kan gaan genieten.

Liefs vanuit de States