Laatste verslag van mijn high school year

Lieve allemaal,

Dit is hem dan. Het aller laatste over mijn high school year in Amerika. Inmiddels ben ik al meer dan 2 weken thuis.
Ik zal nog even terug de tijd in gaan voor de laatste paar weken in Amerika.

17 mei was het dan zo ver. De dag waar iedereen naar uit keek, maar ook voor vreesde. Graduation, seniors krijgen hun diploma en nemen afscheid van de school. Ook een indrukwekkende dag voor mij, de aller laatste keer op Waverly South Shore.
Mijn vriendinnetjes Cacie en Tina waren speciaal uit North Dakota gekomen om bij mijn Graduation te kunnen zijn. Super lief natuurlijk! Wat een verschil ook met Nederland, daar mocht ik 4 mensen meenemen naar mijn diploma uitreiking en hier zoveel als ik wil.
Onze graduation klas bestaat uit 18 leerlingen. Allemaal zaten we in onze cap and cown op het podium. Luisteren naar toespraken, lachen, foto’s kijken en natuurlijk ons diploma in ontvangst nemen.
Omdat onze school klein is moesten alle graduates, (ja dat zijn we nu) buiten in een rij staan zodat iedereen ons kon feliciteren. Ik heb nog nooit zoveel handjes, knuffels en felicitaties gehad.
Na de ceremonie is het dan echt party time. Iedere graduate houd een graduation party waar heel veel mensen naar toe komen. Mijn vrienden hadden allemaal een ruimte gehuurd en ik ben all over geweest voor de verschillende feestjes. Heel wat gegeten ook, want de feestjes staan in het teken van het eten.

22 mei is Marion gekomen. Dat was natuurlijk hartstikke gezellig. We hebben heel veel leuke dingen gedaan.
24 mei was mijn eigen graduation/afscheid party en dan was toch wel heel gek. Afscheid nemen van iedereen en ineens kwam de laatste dag wel erg dichtbij.
Als verjaardag cadeautje hebben mijn Amerikaanse ouders Marion en mij meegenomen naar de mall of America. Wauw dat was echt super leuk. Een shopping mall met een pretpark in het midden en nog vele andere dingen die je daar niet zou verwachten. Natuurlijk heel wat winkels langs geweest en met veel plezier een rondje gemaakt in 2 van de achtbanen. Als kers op de taart sliepen we ook nog een nachtje in een hotel.
Op mijn verjaardag zelf zijn we vanuit Minneapolis terug gereden naar huis. Die avond was er een surprise party georganiseerd en daar heb ik echt van genoten.

Afscheid nemen was moeilijk, maar ik weet dat ik iedereen ooit weer zie. Mijn Amerikaanse ouders al bijna weer want die komen 9 augustus naar Nederland.
In alle vroegte zijn Marion en ik 30 mei naar het vliegveld gebracht. Helaas lag Verakay met migraine in bed en kon allen Henry met ons mee.

Voordat we naar Nederland vlogen hebben we eerst nog een aantal dagen in New York doorgebracht. Wat een geweldige dagen, we zaten bij Suzanne (mijn achternicht) thuis en ook Jessica (mijn nicht) kwam naar New York. Een aantal dagen heel wat afgelachen en heel veel gezien.
New York heeft heel wat goed gemaakt.

Nu ben ik weer thuis en ik geniet volop. Veel met mensen afspreken en leuke dingen doen. Wat heb ik een geluk dat ik precies optijd ben om het Nederlandse succes op het WK mee te maken.
Ook ben ik sinds gisteren weer aan het werk en ik werk nu bij Paal 11. Dus mocht je een keer zin hebben in Chinees eten kom gerust een keertje langs 

Terugkijkend op mijn jaar heb ik heel veel geleerd. Ik heb geleerd dat ik zelf uit moeilijke situaties kan komen, maar nooit zonder de hulp van alle geweldige mensen die mij hebben gesteund. Ik ben zelfstandiger geworden en minder bang om ergens alleen naar toe te gaan, ik spreek makkelijker nieuwe mensen aan en kan altijd wel een gesprek beginnen. Ook heb ik geleerd niet op te geven, dit jaar heeft zeker veel moeilijke momenten met zich meegebracht, maar ik heb nooit opgegeven. Ik heb geleerd wat een geluk ik heb met mijn leven in Nederland, geweldige ouders, goede gezondheid en na een jaar in South Dakota besef ik heel goed. Zeewolde is zo gek nog niet. Waar ik vorig jaar dacht Zeewolde is een gat weet ik nu beter. Er zijn plekken op deze aardbol die nog veel saaier zijn. ^^ de vijfde stad van de staat South Dakota is kleiner dan Zeewolde. Volgens mij zegt dat genoeg.

Het jaar zou ik nooit meer over willen doen. Toch heb ik er geen spijt van. Het heeft mij dingen geleerd, levenslessen die mij altijd bij zullen blijven.

Heel veel liefs
Merel